ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΙΟ
Όμορφη και παράξενη Πατρίδα... ωσάν κι αυτή που μού'λαχε δεν είδα... Τα ακρογιάλια της τα δαντελωτά, που σε ταξιδεύουν σε μέρη ονειρικά, κάνοντας το μυαλό και την φαντασία να συγχέουν, παραδείσιες εικόνες με ύλη υπαρκτή. Καλοκαιριάτικα βράδια με μυρωμένο άνεμο, από την ευλογημένη γη, που απλόχερα μοιράζει τους καρπούς της, και ευφραίνει κάθε αίσθηση, του λιγοστού ανθρώπου. Πυγολαμπίδες που θυμίζουν, ψήγματα φωτός εν τη νυκτί, άστρα που κάθισαν στα μαλλιά της γαίας, για να της στολίσουν την κάρα την ευλογημένη, ταπεινό προσκύνημα, του γερο-Κρόνου, στην πάντα νέα και αναγεννούμενη συμβία του, προσκύνημα του ουρανού στη γή των Θεών, άνθρωποι άδολοι, αδροί, σκληροί μα και μαλακοί συνάμα, ανεκτικοί μα και θεριά,σαν προσβληθεί της λατρεμένης τους Πατρίδας, η λευτεριά, ήρωες ταπεινοί, που την μεγαλοσύνη τους την περιτυλίγει η μετριοφροσύνη τους, που την λατρεία τους για τον ευλογημένο τόπο τους, τη δείχνουν με την πράξη, που τα παιδιά τους λεβεντώνουν, μόνο σαν στίψουν την πέτρα, και με την μέθη της νιότης, γνωρίσουν τον πρώτο έρωτα της ζωής τους, θαρετά σμιλεύοντας το χώμα με το υνί, αυλάκια ερωτικά ανοίγοντας στην γόνιμη γή, που θα δεχθεί τον σπόρο της δημιουργίας γεωργοί, σπορείς, απόγονοι και πρόγονοι μαζί, σειρές γεννεών αδελφωμένες στο ίδιο χώμα, τα ίδια γλέντια, τους ίδιους λεβέντικους χορούς, το ίδιο αίμα να κυλάει στις φλέβες τους, η ίδια ιστορία να τους διδάσκει, φιλοπατρία, αυτοθυσία,τιμή στα λάβαρα και τις σημαίες, σημαίες που φτιάχνονται όχι από φθαρτό πανί, αλλά από ιδεώδη, αρετές, ιδρώτα, μόχθο και αίμα, αλλά κυρίως ΤΙΜΗ! Φιλότιμο! Η ειδοποιός διαφορά του Έλληνα, του ανάδελφου, από όλους τους άλλους, μία λέξη που δεν μεταφράζεται και δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό του κόσμου παρά μόνο στο ελληνικό, που δεν την κατανοεί κανένας βάρβαρος... Φιλώ την τιμή που σημαίνει αγαπώ την τιμή! Πατρίδα όμορφη, γαλανή, στη θάλασσα και τον ουρανό της, λευκή στις χιονοσκέπαστες κορφές της και τα νέφη που σκιάζουν τον ήλιο της, χρυσαφιά, από το χρώμα που χαρίζει σε αυτήν ο χρυσός της ήλιος, ρόδινη στην αυγή και τη δύση της, πολύχρωμη στην Άνοιξή της,γάργαρη σαν τα νερά των πηγών της, διάφανη σαν την ατμόσφαιρά της, καταπράσινη, σαν τα θαλερά δάση και τους κάμπους της, άλικη σαν το αίμα που χύνεται για αυτήν! Πατρίδα ζυμωμένη με το αίμα και το σώμα των ηρώων της, ωσάν την αναίμακτη θυσία που προσφέρεται στα Τίμια Δώρα της θρησκείας της, Πατρίδα δώρο Θεού αλλά και τόπος κατοικίας Θεών! Δεν είναι το χρώμα της, το γκρίζο και το μαύρο! Και ας προσπαθούν οι “άλλοι” οι “βάρβαροι” να γκριζάρουν τον χάρτη της, και να μαυρίσουν τις ψυχές των ανθρώπων της, ας προσπαθούν να ιδιοποιηθούν τον πλούτο της, να κατακτήσουν την αρχαία Ιστορία της, να αρπάξουν αυτό που δεν μπόρεσαν ποτέ να φτιάξουν: πολιτισμό! Ο Προμηθέας που θυσιάστηκε για να φέρει το φώς και τη θέρμη της φωτιάς στη γή, Έλληνας ήταν! Ο Ηρακλής που καθάρισε την κόπρο του Αυγεία, Έλληνας ήταν... Ο πολιτισμός που κληρονόμησε όλη η γή, από Έλληνες ήταν... Ελλάς: ο τόπος του φωτός! Και ο Έλληνας ως άλλος Πυρφόρος, μεταλαμπάδευσε το φώς αυτό σε όλους... δεν το οικειοποιήθηκε, δεν το απέκρυψε! Το έκανε κτήμα όλης της Οικουμένης! ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ “ΑΥΤΗΝ” ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ! ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ...ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ!Και άν αυτό, τό να είμαστε Πατριώτες, μας κάνει τώρα στα έσχατα,Φασίστες, Ρατσιστές, ή εξωγήϊνους... ή ό,τι άλλο προκύψει... τότε, ναι! είναι τιμή μας να είμαστε! ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
(ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ Ο ΛΟΞΙΑΣ)
Όμορφη και παράξενη Πατρίδα... ωσάν κι αυτή που μού'λαχε δεν είδα... Τα ακρογιάλια της τα δαντελωτά, που σε ταξιδεύουν σε μέρη ονειρικά, κάνοντας το μυαλό και την φαντασία να συγχέουν, παραδείσιες εικόνες με ύλη υπαρκτή. Καλοκαιριάτικα βράδια με μυρωμένο άνεμο, από την ευλογημένη γη, που απλόχερα μοιράζει τους καρπούς της, και ευφραίνει κάθε αίσθηση, του λιγοστού ανθρώπου. Πυγολαμπίδες που θυμίζουν, ψήγματα φωτός εν τη νυκτί, άστρα που κάθισαν στα μαλλιά της γαίας, για να της στολίσουν την κάρα την ευλογημένη, ταπεινό προσκύνημα, του γερο-Κρόνου, στην πάντα νέα και αναγεννούμενη συμβία του, προσκύνημα του ουρανού στη γή των Θεών, άνθρωποι άδολοι, αδροί, σκληροί μα και μαλακοί συνάμα, ανεκτικοί μα και θεριά,σαν προσβληθεί της λατρεμένης τους Πατρίδας, η λευτεριά, ήρωες ταπεινοί, που την μεγαλοσύνη τους την περιτυλίγει η μετριοφροσύνη τους, που την λατρεία τους για τον ευλογημένο τόπο τους, τη δείχνουν με την πράξη, που τα παιδιά τους λεβεντώνουν, μόνο σαν στίψουν την πέτρα, και με την μέθη της νιότης, γνωρίσουν τον πρώτο έρωτα της ζωής τους, θαρετά σμιλεύοντας το χώμα με το υνί, αυλάκια ερωτικά ανοίγοντας στην γόνιμη γή, που θα δεχθεί τον σπόρο της δημιουργίας γεωργοί, σπορείς, απόγονοι και πρόγονοι μαζί, σειρές γεννεών αδελφωμένες στο ίδιο χώμα, τα ίδια γλέντια, τους ίδιους λεβέντικους χορούς, το ίδιο αίμα να κυλάει στις φλέβες τους, η ίδια ιστορία να τους διδάσκει, φιλοπατρία, αυτοθυσία,τιμή στα λάβαρα και τις σημαίες, σημαίες που φτιάχνονται όχι από φθαρτό πανί, αλλά από ιδεώδη, αρετές, ιδρώτα, μόχθο και αίμα, αλλά κυρίως ΤΙΜΗ! Φιλότιμο! Η ειδοποιός διαφορά του Έλληνα, του ανάδελφου, από όλους τους άλλους, μία λέξη που δεν μεταφράζεται και δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό του κόσμου παρά μόνο στο ελληνικό, που δεν την κατανοεί κανένας βάρβαρος... Φιλώ την τιμή που σημαίνει αγαπώ την τιμή! Πατρίδα όμορφη, γαλανή, στη θάλασσα και τον ουρανό της, λευκή στις χιονοσκέπαστες κορφές της και τα νέφη που σκιάζουν τον ήλιο της, χρυσαφιά, από το χρώμα που χαρίζει σε αυτήν ο χρυσός της ήλιος, ρόδινη στην αυγή και τη δύση της, πολύχρωμη στην Άνοιξή της,γάργαρη σαν τα νερά των πηγών της, διάφανη σαν την ατμόσφαιρά της, καταπράσινη, σαν τα θαλερά δάση και τους κάμπους της, άλικη σαν το αίμα που χύνεται για αυτήν! Πατρίδα ζυμωμένη με το αίμα και το σώμα των ηρώων της, ωσάν την αναίμακτη θυσία που προσφέρεται στα Τίμια Δώρα της θρησκείας της, Πατρίδα δώρο Θεού αλλά και τόπος κατοικίας Θεών! Δεν είναι το χρώμα της, το γκρίζο και το μαύρο! Και ας προσπαθούν οι “άλλοι” οι “βάρβαροι” να γκριζάρουν τον χάρτη της, και να μαυρίσουν τις ψυχές των ανθρώπων της, ας προσπαθούν να ιδιοποιηθούν τον πλούτο της, να κατακτήσουν την αρχαία Ιστορία της, να αρπάξουν αυτό που δεν μπόρεσαν ποτέ να φτιάξουν: πολιτισμό! Ο Προμηθέας που θυσιάστηκε για να φέρει το φώς και τη θέρμη της φωτιάς στη γή, Έλληνας ήταν! Ο Ηρακλής που καθάρισε την κόπρο του Αυγεία, Έλληνας ήταν... Ο πολιτισμός που κληρονόμησε όλη η γή, από Έλληνες ήταν... Ελλάς: ο τόπος του φωτός! Και ο Έλληνας ως άλλος Πυρφόρος, μεταλαμπάδευσε το φώς αυτό σε όλους... δεν το οικειοποιήθηκε, δεν το απέκρυψε! Το έκανε κτήμα όλης της Οικουμένης! ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ “ΑΥΤΗΝ” ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ! ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ...ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ!Και άν αυτό, τό να είμαστε Πατριώτες, μας κάνει τώρα στα έσχατα,Φασίστες, Ρατσιστές, ή εξωγήϊνους... ή ό,τι άλλο προκύψει... τότε, ναι! είναι τιμή μας να είμαστε! ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
(ΚΥΝΑΙΓΕΙΡΟΣ Ο ΛΟΞΙΑΣ)
ΕΥΓΕ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφή