Τα αυτονόητα δικαιώματα του ανθρώπου που σήμερα του τα στερούν

Τα δικαιώματα του ανθρώπου που αναντίρρητα πρέπει να του αναγνωρισθούν.
Είναι το δικαίωμα της ζωής και της διατηρησεώς της .Το δικαίωμα της φυσιολογικής και υγιεινής αναπτύξεως του φυσικού σώματος.Της καλλιέργειας της διανοίας και της αναπτύξεως της ηθικής συνειδήσεως.
Το δικαίωμα του σεβασμού της προσωπικής ελευθερίας. Το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψεως, της ελευθερίας του λόγου και της εκφράσεως, της ελευθερίας της συνειδήσεως. Το δικαίωμα της συμμετοχής στον καταρτισμό της νομοθεσίας και της εκλογής και του ελέγχου των κυβερνήσεων, σύμφωνα με το νόμο.
Τα δικαιώματα αυτά συνοδεύονται πάντοτε από αντίστοιχες υποχρεώσεις σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων. Και η ελευθερία καθενός σταματάει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία των άλλων, ώστε να υπάρχει αρμονική συμβίωση.
Στη διαδρομή της ιστορίας και του πολιτισμού, εκεί όπου τα δικαιώματα αυτά αναγνωρίστηκαν και εξασκήθηκαν ειλικρινά και ελεύθερα, εκεί σημειώθηκε αρμονική κοινωνική συμβίωση και άνθιση πολιτισμού. Εκεί γεννήθηκαν ελεύθεροι άνθρωποι, αξιοπρεπείς , ενάρετοι και γενναίοι. Ακριβώς όπως περιγράφει ο Περικλής στον Επιτάφιό του για την πόλη των Αθηνών. Διότι εκεί οι δυνατότητες καθενός εκδηλώθηκαν ελεύθερα και αναπτύχθηκαν αβίαστα. Καθένας βρήκε τον δρόμο του, ανάλογα με την κλίση του, και τοποθετήθηκε στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς να ταράξει την αρμονία του. Έτσι δημιουργήθηκαν οι απαραίτητες προυποθέσεις και άνθισαν τα γράμματα και οι τέχνες, οι επιστήμες και η φιλοσοφία.
Αντίθετα, εκεί όπου εγκαταστάθηκε η τυραννία, εκεί όπου το δικαίωμα της ζωής και της ελευθέρας αναπτύξεως της διανοίας και της συνειδήσεως αμφισβητήθηκε, εκεί όπου δεν υπήρχε σεβασμός προς τον άνθρωπο και τα φυσικά του δικαιώματα, εκεί όπου εμποδίστηκε η ελευθερία της σκέψεως, η ελευθερία του λόγου και της εκφράσεως, η ελευθερία της συνειδήσεως, εκεί όπου αναγκαστικά επέβαλαν μία πολιτική ή ωρισμένες (καθ΄υπαγόρευσιν) αντιλήψεις και η σκέψη δεσμεύτηκε, εκεί όπου οι άνθρωποι έχασαν την πολιτική τους ελευθερία και υποδουλώθηκαν σε ξένους κατακτητές ή σε εσωτερικούς τυράννους, εκεί η κοινωνική διαβίωση δεν υπήρξε αρμονική, έστω και αν υπήρχε επίφαση ησυχίας. Διότι και στα νεκροταφεία υπάρχει ησυχία, αλλά δεν υπάρχει ζωή. Εκεί όπου οι άνθρωποι δεν υπήρξαν ελεύθεροι και η σκέψη δεσμεύτηκε, εκεί δεν σημειώθηκε ποτέ τίποτα μεγάλο ή γενναίο. Όπου υπάρχει τυραννία δεν εφαρμόζεται ο κανόνας. Μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θέλεις να κάνουν οι άλλοι σε σένα. Δεν υπάρχει αρμονική κοινωνική συμβίωση, δεν υπάρχει αληθινός πολιτισμός.