"Stop" στην υγειονομική ασφάλιση μεταναστών θέτει διάταξη νόμου του υπουργείου Εργασίας,

Την υποχρεωτική παραμονή στη χώρα καθώς και τη συμπλήρωση τουλάχιστον του 60ου έτους ηλικίας, ως βασική προϋπόθεση για την ιατροφαρμακευτική κάλυψή τους, θέτει διάταξη νόμου του υπουργείου Εργασίας, για τα προστατευόμενα μέλη ασφαλισμένων. Πρόκειται κυρίως για γονείς, που καλύπτονται ιατροφαρμακευτικά, από μετανάστες που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας.

Όπως είναι γνωστό, οι ασφαλισμένοι στους κλάδους υγείας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και των υπόλοιπων ασφαλιστικών φορέων για παροχές υγειονομικής περίθαλψης, ασφαλίζουν για τις ίδιες παροχές ασθένειας και τα μέλη της οικογενείας τους, σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στους κανονισμούς

  των ταμείων. Ως μέλη οικογενείας, θεωρούνται μεταξύ των άλλων η μητέρα και ο πατέρας του άμεσα ασφαλισμένου ή συνταξιούχου, καθώς και οι θετοί γονείς με τις ίδιες με τους φυσικούς γονείς προϋποθέσεις. Τα τελευταία χρόνια, έχει παρατηρηθεί ότι υπάρχουν πολλά αιτήματα για την ασφάλιση γονέων από τα παιδιά τους, παρά το γεγονός ότι οι γονείς είναι πολύ νέοι, ή είναι αλλοδαποί που λαμβάνουν σύνταξη από τη χώρα προέλευσής τους ή έρχονται για μικρό χρονικό διάστημα στην Ελλάδα και όχι για μόνιμη διαμονή.

Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τα πρόσωπα αυτά, φέρονται ως προστατευόμενα μέλη οικογενείας και λαμβάνουν τις παροχές των ασφαλιστικών οργανισμών, ενώ στην πραγματικότητα απασχολούνται, χωρίς να καταβάλλουν εισφορές, σε εργασίες στις οποίες η απασχόληση δεν μπορεί να αποδειχθεί εύκολα (π.χ. οικόσιτο προσωπικό), με αποτέλεσμα να επιφέρουν διπλή επιβάρυνση, κυρίως στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ.

Για τους παραπάνω λόγους, κρίθηκε σκόπιμο από το υπουργείο Εργασίας να γίνει αυστηροποίηση των διατάξεων, με την προσθήκη πρόσθετων προϋποθέσεων για την ασφάλιση των γονέων από τα ασφαλιζόμενα πρόσωπα στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και τους λοιπούς ασφαλιστικούς οργανισμούς.

Σε εγκύκλιό του, ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης, ξεκαθαρίζει πως οι προϋποθέσεις, που σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις πρέπει να εξετάζονται προκειμένου να ασφαλίζονται οι γονείς ως έμμεσα μέλη, έχουν σκοπό την προστασία προσώπων που διαμένουν νόμιμα στη χώρα μας και έχουν πράγματι ανάγκη περίθαλψης λόγω ηλικίας, αναπηρίας και οικονομικής αδυναμίας.

Συγκεκριμένα, οι νέες προϋποθέσεις είναι οι εξής:

α) Να έχουν ηλικία άνω των 60 ετών ή να είναι ανάπηροι, με ποσοστό αναπηρίας 80% και άνω.

β) Να μην έχουν εισοδήματα από οποιαδήποτε αιτία, που να υπερβαίνουν τα εκάστοτε προβλεπόμενα για τους ανασφάλιστους.

Στα αναφερόμενα πλαίσια δικαιολογείται και η χορήγηση παροχών ασθένειας στα μέλη οικογενείας ασφαλισμένων πολιτών κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους έχει χορηγηθεί το έγγραφο πιστοποίησης μόνιμης διαμονής και διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα.

Επίσης, όσον αφορά τους υπηκόους τρίτων χωρών, δικαιούνται τα πρόσωπα αυτά, παροχών ασθένειας από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και τους λοιπούς Ασφαλιστικούς Οργανισμούς, εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις του Π.Δ.150/2006 και διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα.

Με άλλη εγκύκλιο, το υπουργείο Εργασίας ξεκαθαρίζει πως το αργότερο μέχρι 31/12/2011 παρατείνεται η δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής κάλυψης ανέργων, που βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας για περισσότερα από 2 χρόνια. Αναλυτικά, ορίζεται πως οι άνεργοι μισθωτοί και οι ελεύθεροι επαγγελματίες μετά τη διακοπή της εργασίας τους δικαιούνται υγειονομική περίθαλψη, για 2 χρόνια από την ημερομηνία υποβολής της σχετικής αίτησης ή από την ημερομηνία διακοπής του επαγγέλματός τους. Επειδή όμως μεγάλος αριθμός εργαζομένων παραμένει άνεργος για μεγαλύτερο της διετίας διάστημα, με αποτέλεσμα να παραμένει ακάλυπτος για υγειονομική περίθαλψη τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένεια του, με το νέο νόμο για το ΣΕΠΕ, παρατείνεται μεν, για 1 ακόμα έτος από τη λήξη της, όχι όμως πέραν της 31 Δεκεμβρίου 2011, η ασφαλιστική κάλυψή τους. Διευκρινίζεται δηλαδή, ότι η εφαρμογή της διάταξης αυτής ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου και συνεπώς η παράταση της ασφαλιστικής κάλυψης των ανέργων περιορίζεται για το χρονικό διάστημα από τη δημοσίευση του νόμου έως 31/12/2011. Καλύπτει δε τις περιπτώσεις ανέργων και μέχρι 1 έτος πριν από τη δημοσίευση του νόμου.