Ο Επαμεινώνδας είχε στόχο να τρώσει το σπαρτιατικό κύρος απόλυτα και είχε προσπαθήσει προηγουμένως χωρίς επιτυχία να αλώσει τη Σπάρτη. Είχε φτάσει μέχρι την αγορά της και αυτό ήταν πρωτόγνωρη ταπείνωση για τη Σπάρτη. Εντούτοις αναγκάστηκε να αποχωρήσει και στράφηκε τότε προς την Μαντινεία, επειδή εκεί υπήρχε συγκεντρωμένος στρατός Σπαρτιατών, Αθηναίων και Μαντινέων. Ήταν προς το συμφέρον της Θήβας να στηρίξει τις αρκαδικές πόλεις εναντίον ουσιαστικά της Σπάρτης, για να αποδείξει ότι η Βοιωτία ήταν σε θέση να παράσχει προστασία στους συμμάχους της και άρα μπορούσε να αναλάβει την ηγεμονία της Ελλάδας. Στη συμμαχία της Θήβα|Θήβαςανήκαν τότε οι Αργείοι, περισσότεροι Αρκάδες, οι Σικυώνιοι, οι Θεσσαλοί, οι Βοιωτοί, οι Ευβοείς, οι Λοκροί και οι Μαλιείς. Στη συμμαχία της Σπάρτης ανήκαν οι Αθηναίοι, οι Ηλείοι, αρκετές πόλεις της Αχαϊας και οι Μαντινείς.
Ο Επαμεινώνδας ουσιαστικά αιφνιδίασε τους αντιπάλους του κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι όχι μόνον δεν θα εφάρμοζε την στρατηγική τηςλοξής φάλαγγας την οποία περίμεναν πλέον, αλλά ότι είχε και σκοπό να στρατοπεδεύσει και να μην επιτεθεί. Οταν εφησύχασαν οι εχθροί του, ο Επαμεινώνδας κίνησε το στράτευμά του αστραπιαία και υπερίσχυσε γρήγορα, αλλά τραυματίστηκε θανάσιμα. Λίγο προτού πεθάνει πληροφορήθηκε ότι ο στρατός του είχε νικήσει οριστικά. Εντούτοις ζήτησε από τους αξιωματικούς τους να συνομολογήσουν ειρήνη με τους Σπαρτιάτες είτε επειδή είχαν σκοτωθεί στην ίδια μάχη και άλλοι σημαντικοί στρατιωτικοί της Θήβας είτε επειδή γνώριζε ότι με το θάνατό του, η Θήβα δεν θα μπορούσε να σταθεί εύκολα μόνη της στην κορυφή. Λέγεται ότι προτού ξεψυχήσει οι σύντροφοί του στη μάχη του είπαν ότι δεν αφήνει διάδοχο, αλλά εκείνος απάντησε "αφήνω δύο κόρες, τη Λεύκτρα και τη Μαντινεία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου