Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

μια μικρη ιστορια της Αλιαρτου


Η Αλίαρτος είναι κωμόπολη του νομού Βοιωτίας και έδρα του ομώνυμου δήμου. Βρίσκεται στο κέντρο του νομού, σε απόσταση 23 χλμ. νότια τηςΛιβαδειάς και έχει έκταση 148.355 στρέμματα και πληθυσμό 4.207 κατ.
Στην Αλίαρτο βρίσκονταν τα γραφεία και οι εγκαταστάσεις της αγγλικής Εταιρείας που αποξήρανε τη λίμνη της Kωπαΐδας. Τα γραφεία, όπως και οι κατοικίες του προσωπικού βρίσκονται μέσα σ' ένα μεγάλο ανθοστόλιστο πάρκο, γνωστό ως "κήποι". Από το 1953 η κωπαϊδική γη εξαγοράστηκε από το Ελληνικό Δημόσιο και ήλθε στα χέρια των αγροτών.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, στην θέση της σημερινής Αλιάρτου υπήρχαν οι μικροί αγροτικοί οικισμοί Μούλκι και Κριμπάς. Το όνομα Αλίαρτος χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τον δήμο που συστάθηκε στην περιοχή το 1835. Επείδη αρχικά το όνομα Αλιάρτος χαρακτήριζε τον δήμο και όχι κάποιον οικισμό κατέληξε εσφαλμένα να αναφέρεται σε αρσενικό γένος (ο Αλίαρτος) αντί του σωστού θηλυκού (η Αλίαρτος). Το όνομα Αλίαρτος αποδόθηκε για πρώτη φορά σε οικισμό το 1919, όταν ο οικισμός Κριμπάς μετονομάστηκε σε Αλίαρτο. Το 1951 όμως ο οικισμός καταργήθηκε και δύο χρόνια μετά, το 1953, μετονομάστηκε σε Αλίαρτο ο οικισμός Μούλκι. Οι ονομασίες Μούλκι και Κριμπάς διασώζονται σήμερα ως ονομασίες συνοικισμών της πόλης.
Η περιοχή άρχισε να αναπτύσσεται μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν η αγγλική εταιρεία για την αποξήρανσης της Κωπαΐδας Lake Copais Co Lmd, κατασκεύασε στην Αλίαρτο σημαντικές κτηριακές εγκαταστάσεις. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν βιομηχανικές εγκαταστάσεις, κατοικίες, μύλοι, στάβλοι, γραφεία, και αποθήκες. Η αποξήρανση της Κωπαΐδας, που ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της καλλιεργήσιμης γης και επιπλέον την εξάλειψη της ελονοσίας που ταλαιπωρούσε ιδιαίτερα την περιοχή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι των γειτονικών ορεινότερων χωριών να αρχίσουν να μετακινούνται προς την Αλίαρτο, με αποτέλεσμα την μεγάλη αύξηση του πληθυσμού της Αλιάρτου, που άρχισε να αποκτάει σταδιακά όψη κωμόπολης.
Πορεία του πληθυσμού κατά τις τελευταίες δεκαετίες
Έτος195119611971198119912001
Πληθ.2.0122.3652.7453.5024.1074.207

Αρχαία πόλη

Δυτικά της σημερινής κωμόπολης, σε χαμηλό λόφο σε πολύ μικρή απόσταση από αυτή, βρισκόταν η ομώνυμη αρχαία βοιωτική πόλη. Η πόλη ιδρύθηκε σύμφωνα με την μυθολογία από τον Αλίαρτο, απόγονο του Σίσυφου. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας η πόλη καταστράφηκε από τους Πέρσες - και συγκεκριμένα από τον Ξέρξη - κατά το πέρασμά τους από την Βοιωτία.[6] Έξω από τα τείχη της δόθηκε (395 π.Χ.) μεγάλη μάχη του Κορινθιακού πολέμου. Η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς από το Ρωμαίο πραίτορα Λουκρήτιο, το 71 π.Χ., επειδή είχε πάρει το μέρος του τελευταίου Μακεδόνα βασιλιά Περσέα, στον πόλεμό του εναντίον της Ρώμης. Από το τείχος της αρχαίας ακρόπολης, διατηρούνται τμήματα της λίθινης ισοδομικής θεμελίωσης.

Τουλάχιστον 1.000 προσαγωγές και 26 συλλήψεις από την "σκούπα" της ΕΛΑΣ


Τρίτη συνεχή ημέρα διεξοδικών ελέγχων και επιχειρήσεων της ΕΛΑΣ στο κέντρο της Αθήνας.
Με αυτό τον τρόπο οι επιτελείς της αστυνομίας αλλά και του υπουργείου προσπαθούν να πατάξουν την παράνομη μετανάστευση, το παραεμπόριο, αλλά και τη διακίνηση ναρκωτικών.

Και την Παρασκευή οι άντρες της ΕΛΑΣ εστίασαν την προσοχή τους, βάσει φυσικά του ευρύτερου σχεδιασμού, στα ευαίσθητα σημεία των Αθηνών, όπως η Ομόνοια, έξω από την ΑΣΟΕΕ και γύρω από τη Νομική, όπου βρίσκονται δεκάδες αλλοδαποί μικροπωλητές με.....
προϊόντα απομιμήσεις.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής την Πέμπτη διατέθηκαν συνολικά 403 αστυνομικοί οι οποίοι έκαναν ελέγχους σε 1.656 άτομα εκ των οποίων 359 Έλληνες και 1.297 αλλοδαπούς.

Προσήχθησαν για έλεγχο των εγγράφων τους 781 αλλοδαποί, καθώς και 30 Ελληνες για έλεγχο της ταυτότητας τους.

Επίσης συνελήφθησαν 26 άτομα από τα οποία 11 για ναρκωτικά, δυο για κλοπές, δυο για καταδικαστικές αποφάσεις, ένας για οπλοκατοχή και τέσσερις για παράβαση του νόμου περί αλλοδαπών, αλλά και έξι γυναίκες οι οποίες εκδίδονταν παράνομα ενώ εντοπίσθηκαν και δύο κλεμμένα οχήματα.

Για την αντιμετώπιση του παραεμπορίου διατέθηκαν 116 αστυνομικοί, γύρω από την ΑΣΟΕΕ και την Νομική.

Προσήχθησαν 208 αλλοδαποί και κατασχέθηκαν 4.685 προϊόντα - απομιμήσεις.

Παράλληλα κατασχέθηκαν 1,8 γραμμάρια ηρωίνης και 160 ναρκωτικά χάπια.

Ακόμη συνελήφθησαν πέντε αλλοδαποί από τους οποίους ένας για ναρκωτικά και τέσσερις για παράβαση του νόμου περί αλλοδαπών

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Ηρώδειο: 17 αιώνες κατείχε παγκόσμιο ρεκόρ!


Επί  17 αιώνες το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού κατείχε ένα εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ: έφερε την μεγαλύτερη στέγη χωρίς ενδιάμεσα στηρίγματα.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε, έπειτα από εκτεταμένη έρευνα στο μνημείο, αλλά και σε όλα τα στεγασμένα κτίσματα της αρχαιότητας, ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μανώλης Κορρές.

Το κυριότερο σημείο διαφωνίας των επιστημόνων γύρω από το Ηρώδειο είναι εάν αυτό είχε πλήρη και ενιαία στέγαση ή όχι. Καλύπτοντας έκταση πλέον των τριών στρεμμάτων και έχοντας άνοιγμα προς γεφύρωση από τον τοίχο της σκηνής μέχρι πίσω από το κοίλο 52 μέτρα, το Ηρώδειο είναι αδύνατον κατά πολλούς να ήταν πλήρως και ενιαία στεγασμένο.
Αναπαράσταση στέγασης
«Πολλοί επιστήμονες θεωρούν ότι είναι αδύνατον με την τεχνολογία του αρχαίου κόσμου να στεγαζόταν πλήρως και χωρίς ενδιάμεσα στηρίγματα το Ηρώδειο και ισχυρίζονται ότι, όπως και σε άλλα ρωμαϊκά θέατρα, θα υπήρχε στέγη πάνω από τη σκηνή και περιμετρικό στέγαστρο για το ανώτατο μέρος του κοίλου. Όμως, η νέα έρευνα δείχνει ότι το Ηρώδειο είχε πλήρη και ενιαία στέγαση» εξηγεί στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο κ. Κορρές.
Για να επιτευχθεί το μεγαλειώδες έργο της στέγασης του Ηρωδείου, κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ., οι αρχιτέκτονές του χρησιμοποίησαν ειδικές ευρεσιτεχνίες δανεισμένες από τη γεφυροποιία της εποχής.
Μετά την κατασκευή του Ηρωδείου, ακολούθησαν στους επόμενους αιώνες πολλά φιλόδοξα έργα, μεγάλων διαστάσεων και με εντυπωσιακές στέγες, τις μεγαλύτερες για την εποχή τους. Ωστόσο, καμία δεν ξεπερνούσε σε μέγεθος το Ηρώδειο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η βασιλική του Κωνσταντίνου που χτίστηκε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. στους αρχαίους Τρεβίρους της Γερμανίας. Η στέγη, που σωζόταν μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, είχε άνοιγμα 29 μέτρα. Επίσης, στο αναγεννησιακό Παλάτσο Ντουκάλε στη Βενετία, που σήμερα συγκαταλέγεται στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο, η κύρια αίθουσά του έχει άνοιγμα 25 μέτρα.
Το παγκόσμιο ρεκόρ της στέγης του Ηρωδείου καταρρίφθηκε μόλις το 1818-1824, με τη Σχολή Ιππασίας, έργο του Αγκουστίν Μπετανκούρ, στη Μόσχα. Η στέγη, μήκους 175 μέτρων -διπλάσια δηλαδή σε μήκος από το Ηρώδειο- έχει μεγάλο πλήθος ζευκτών της στέγης με άνοιγμα περίπου 50 μέτρα. Αντιθέτως, στο Ηρώδειο μόνο δύο ζευκτά ξεπερνούν τα 52 μέτρα και τα υπόλοιπα είναι κάτω από τα 50 μέτρα. Ωστόσο το ρεκόρ καταρρίφθηκε έπεται από έξι χρόνια, αφού διαπιστώθηκε ότι έπρεπε να προστεθούν υποστυλώματα για να συγκρατήσουν τη στέγη.

Θεολόγος έβαλε γυναικεία ρούχα και περούκα και έκανε σόου από το μπαλκόνι ξενοδοχείου...Κατά την έρευνα της αστυνομίας βρέθηκε πάνω του στικάκι με παιδική πορνογραφία...


Σάλο προκάλεσαν σε κεντρική γειτονιά του Ρεθύμνου τα καπρίτσια ενός 45xpovou εκπαιδευτικού με ιδιαίτερα σεξουαλικά γούστα , και υποψήφιου διδάκτορος θεολογίας (!), στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν υλικό παιδικής πορνογραφίας αλλά και πληθώρα θρησκευτικών βιβλίων. 0 45χρονος δάσκαλος, που κατοικεί μόνιμα στην Αθήνα, προ ημερών μετέβη στο Ρέθυμνο, όπου διέμενε σε κεντρικό ξενοδοχείο, φροντίζοντας να κάνει την παρουσία του ιδιαίτερα αισθητή εκεί δίνοντας... σόου από το μπαλκόνι.


Όπως έγινε γνωστό, δύο 21 χρόνοι που μένουν σε πολυκατοικία έναντι του ξενοδοχείου τον είδαν το απόγευμα της Τετάρτης να... βγαίνει στο μπαλκόνι ντυμένος με γυναικεία ρούχα και φορώ ντας περούκα. Την ώρα που οι νεαροί ξεπερνούσαν το αρχικό σοκ, είδαν τον 45χρονο να μπαίνει στο δωμάτιό του και γρήγορα να επιστρέφει στο μπαλκόνι γυμνός! Στη συνέχεια ο... ιδιόρρυθμος εκπαιδευτικός πήρε μια ψηφιακή κάμερα και άρχισε να βιντεοσκοπεί το σπίτι των νεαρών, που τον παρακολουθούσαν εμβρόντητοι! Οι δύο 21χρονοι αποφάσισαν τότε να ενημερώσουν την Αστυνομία.

Έτσι σε λίγη ώρα αστυνομικοί της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας και του Τμήματος Αστυνομικών Επιχειρήσεων Ρεθύμνου επισκέφθηκαν το δωμάτιο του 45χρονου στο ξενοδοχείο και τον συνέλαβαν για πρόκληση σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις και παραβάσεις περί προσωπικών δεδομένων. Σε έρευνα που πραγματοποίησαν στο δωμάτιο εντόπισαν δύο συσκευές αποθήκευσης δεδομένων (USB), οι οποίες περιείχαν αρχεία πορνό και παιδικής πορνογραφίας. Παράλληλα κατασχέθηκαν 26 βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου (!), δύο φωτογραφικές μηχανές, κάρτες μνήμης, δύο γυναικείες περούκες και μια νάιλον τσάντα με γυναικεία εσώρουχα. Όπως ανέφερε στη «δημοκρατία» αξιωματικός της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ρεθύμνου, ο 45χρονος δεν δίδασκε σε παιδιά του Ρεθύμνου και μετέβη στην Κρήτη με σκοπό να μελετήσει βιβλία που βρίσκονται σε συγκεκριμένη μονή, τα οποία θα τον βοηθούσαν στη... διατριβή του.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Αλίαρτος: Φωτογραφίες και Βίντεο από τη μαθητική παρέλαση της 25ης Μαρτίου










ΣΟΚ στο Βόλο...Βιασμός ανήλικης από 4 άνδρες που είχαν για συνεργό συνεργό γυναίκα..


Χθές το απόγευμα στον Αλμυρό Μαγνησίας, άγνωστη γυναίκα, προσποιούμενη προβλήματα όρασης, έπεισε ένα ανήλικο κορίτσι να την ακολουθήσει σε κοντινό σημείο όπου βρισκόταν Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαιναν τέσσερα (4) άτομα (άνδρες), που αιφνιδιαστικά με τη χρήση βίας την επιβίβασαν σε αυτό. Ακολούθως την......
οδήγησαν σε ερημικό σημείο, όπου χρησιμοποιώντας βία και απειλές την βίασαν διαδοχικά κατά φύση εντός του οχήματος. Στη συνέχεια, η ανήλικη εκμεταλλευόμενη την έλλειψη προσοχής από μέρους των δραστών τράπηκε σε φυγή.
Από την Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας πραγματοποιήθηκαν αναζητήσεις για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των δραστών με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού αστυνομικών.
Η ανήλικη παρακολουθείται από παιδοψυχίατρο ενώ παράλληλα παραγγέλθηκε ιατροδικαστική εξέτασή της.
Η αστυνομική έρευνα – προανάκριση που ενεργεί το Αστυνομικό Τμήμα Αλμυρού σε συνεργασία με την Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Βόλου εστιάζει στην διακρίβωση τέλεσης του αδικήματος και περαιτέρω στην διερεύνηση όλων των πτυχών της καταγγελλόμενης υπόθεσης. 

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Αλλοδαποί τρόφιμοι έβγαλαν μαχαίρι 33 εκατοστών και έδειραν τον υπεύθυνο Κέντρου Ανηλίκων


Η ενηλικίωσή του θα σήμαινε και την απομάκρυνσή του από το Kέντρο Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αιτούντων Άσυλο στην Αγριά Μαγνησίας, για έναν 18χρονο από τη Γουινέα. Φαίνεται, όμως, πως είχε…
βολευτεί και δεν ήθελε να φύγει, γι’ αυτό επιτέθηκε με άγριες διαθέσεις στον επιμελητή του Κέντρου που του ανακοίνωσε ότι δεν ήταν δυνατό να παραμείνει!

Μαζί με τον εξαγριωμένο Αφρικανό ήταν και ένας ανήλικος ομοεθνής του ηλικίας 17 χρόνων που, όπως αποδείχθηκε, είχε κρυμμένο στα ρούχα του ένα μαχαίρι συνολικού μήκους 33 εκατοστών με λάμα μήκους 20 εκατοστών! Ωστόσο, οι δυο νεαροί συνελήφθησαν και θα οδηγηθούν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Βόλου κατηγορούμενοι για παράβαση του νόμου περί όπλων, απόπειρα παράνομης βίας και απείθεια. 

Ένα μικρό οπλοστάσιο που αποτελούνταν από ένα ημιαυτόματο πιστόλι διαμετρήματος 9 mm με γεμιστήρα και οκτώ φυσίγγια και ένα δίκαννο κυνηγετικό όπλο διαμετρήματος 12 cal, κατείχε παράνομα ένας 61χρονος που συνελήφθη στο σπίτι του στον Τριπόταμο και θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Κιλκίς. 

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Ο Δήμαρχος Νέας Υόρκης θα παρελάσει για την 25η Μαρτίου!....Ο Καμμίνης?..Ο Μπουτάρης?


Την πρόθεσή του να παρελάσει στις εκδηλώσεις της ομογένειας για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου ανακοίνωσε ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ.

Ο Αμερικανός δήμαρχος είπε ότι θα το κάνει ως “ένδειξη ευγνωμοσύνης” προς τη χώρα που δίδαξε τις δημοκρατικές αξίες και αναφώνησε στα ελληνικά....
«Ζήτω η Ελλάς!».

Όσον αφορά την ελληνική κρίση, ο φιλέλληνας δήμαρχος εξέφρασε την εκτίμηση ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να ορθοποδήσει και θα συνεχίσει να προσφέρει στην παγκόσμια κληρονομιά..

Βέβαια αυτός είναι ένας απλός φιλέλληνας.Οι δικοί μας οι δήμαρχοι που είναι και Έλληνες,θα πάνε έστω στην παρέλαση?  

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Με βαλλιστικό τρόμο απειλεί ο Assad - Εντός της ακτίνας προσβολής του Rodong-1 η Κρήτη


Σαφή προειδοποίηση προς τις χώρες που προτίθεται να φιλοξενήσουν ή να υποστηρίξουν τις δυνάμεις που θα επιτεθούν στην Συρία έστειλε μέσω του Kofi Annan ο πρόεδρος της Συρίας Bashar Assad πριν από μερικές ημέρες κατά την διάρκεια συνάντησής τους. 

Η προειδοποίηση του Assad η οποία περιλαμβάνει και την Ελλάδα, σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση παραχωρήσει την βάση της Σούδας όπως έγινε και στην περίπτωση της Λιβύης, περιελάμβανε την χρήση των βαλλιστικών πυραύλων της Συρίας κατά των γειτονικών χωρών στις οποίες θα πραγματοποιηθούν οι προετοιμασίες για την επέμβαση στην Συρία...

Ουσιαστικά πρόκειται για μία προειδοποίηση ενός προληπτικού πυραυλικού χτυπήματος κατά των χωρών που προτίθενται να παράσχουν διευκολύνσεις στις αραβικές και δυτικές δυνάμεις που σχεδιάζουν να επέμβουν στην Συρία.

Φυσικά η προειδοποίηση αφορούσε τις Ένοπλες Δυνάμεις της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, της Νορβηγίας, της Ιταλίας και των βάσεων που αυτές χρησιμοποιούν στην περιοχή όπως η βρετανική βάση του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν το τελευταίο καιρό εμφανιστεί στα διεθνή ΜΜΕ το σχέδιο των αραβικών και δυτικών δυνάμεων περιλαμβάνει την δημιουργία μίας ζώνης ασφαλείας για τον άμαχο εξεγερμένο πληθυσμό εντός της Συρίας στις δυτικές περιοχές της χώρας που βρίσκονται κοντά στις ακτές της Αν Μεσογείου.

Η ζώνη αυτή θα περιλαμβάνει αρκετές πόλεις και οικισμούς και δεν θα επιτρέπεται η δράση του συριακού Στρατού και της συριακής Αεροπορίας. Οι συριακές ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν ένα σημαντικό και εξελιγμένο οπλοστάσιο από βαλλιστικούς πυραύλους οι οποίοι μπορούν να πλήξουν στόχους σε απόσταση 1300 χλμ όπως ο βορειοκορεατικός βαλλιστικός πύραυλος Rodong-1 ο οποίος μπορεί να φέρει πολεμική κεφαλή 700-750 κιλά. Για την ιστορία η απόσταση που χωρίζει την Συρία από την Κρήτη και πιο συγκεκριμένα από την βάση της Σούδας είναι 1000 χλμ.

Επιπλέον οι συριακές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν τον επίσης βορειο-κορεατικό βαλλιστικό πύραυλο Hwasong-6 και το ιρανικής κατασκευής πύραυλο Fateh-110 οι οποίες διαθέτουν 700 και 300 χλμ εμβέλεια αντίστοιχα και αναμφίβολα μπορούν να πλήξουν τις βρετανικές εγκαταστάσεις στη Κύπρο. Στην περιοχή πάντως κατευθύνεται το γαλλικό αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle και το αμερικανικό USS Enterprise.

Αυτό όμως που επεσήμανε ο Assad στον Kofi Annan είναι ότι δεν θα διστάσει να πλήξει στόχους στην Τουρκία παρά το γεγονός ότι οι δύο χώρες μοιράζονται κοινά σύνορα και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος εισβολής τουρκικών στρατευμάτων στην Συρία.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Ο οπλισμός των Ελλήνων κατά την επανάσταση του 1821


Όπλα και άρματα του Αγώνα
Η σύνδεση του Έλληνα με τα όπλα έχει βαθιές ρίζες, όπως έχει επισημανθεί. Από τους προεπαναστατικούς χρόνους, αρχές του 19ου αιώνα, τα όπλα της ηπειρωτικής Ελλάδας προέρχονταν κυρίως από την Ανατολή. Αντίθετα οι νησιώτες προμηθεύονταν όπλα, τρομπάνια και πιστόλες από την αγορά της Ευρώπης και συγκεκριμένα από τη Μασσαλία, Ιταλία, Αγγλία και Ισπανία. Την προεπαναστατική περίοδο υπάρχει ποικιλία οπλισμού.
Το κυρίαρχο όπλο όμως που δεσπόζει στον ελλαδικό χώρο και κράτησε στα χέρια του ο Έλληνας μέχρι την απελευθέρωσή του ήταν το «καριοφίλι». Η ονομασία του προέρχεται κατά μία εκδοχή από το φυτό καρυόφυλλον που σκαλιζόταν στη μια πλευρά της κάνης. Άλλη εκδοχή είναι το οπλοποιείο της Βενετίας Carlo e figli (Καρόλου και υιών), όπου κατασκευάζονταν πολλά καριοφίλια και ίσως να είναι η πιθανότερη.

Το καριοφίλι ήταν όπλο εμπροσθογεμές, λειόκανο και λειτουργούσε με μηχανισμό πυρόλιθο (τσακμακόπετρα). Το μήκος του ήταν μεταξύ 1,20 και 1,70 με ιδιόμορφο κοντάκι. Η μακριά κάνη επέτρεπε αρκετό βεληνεκές, αλλά για ευστοχία το όπλο έπρεπε να στηρίζεται. Το καριοφίλι ήταν βαρύ και δύσχρηστο όπλο, ο δε μηχανισμός του πυρόλιθου πολλές φορές δεν πυροδοτούσε εξαιτίας κυρίως των καιρικών συνθηκών. Τα παλαιότερα καριοφίλια τοποθετούνται χρονικά περίπου το 1750 και οι μηχανισμοί πυροδοτήσεώς τους προέρχονταν κυρίως από την Ιταλία.

Εκτός από το καριοφίλι οι κλέφτες και αρματολοί έφεραν επιπρόσθετα οπλισμό 1 ή 2 πιστόλες και επιπλέον μαχαίρα, γιαταγάνι (χαντζάρα) και πάλα (σπάθα). Οι πιστόλες ήταν επίσης βραχύκανα, λειόκανα όπλα με μηχανισμό πυρόλιθου και ανάλογα με την προέλευσή τους, διακρίνονται σε ευρωπαϊκές, ανατολίτικες ή αρβανίτικες. Εφέροντο στη ζώνη, «σελάχι», του πολεμιστή σε διαμορφωμένες θήκες. Το γιαταγάνι ήταν ελαφρά κυρτή σπάθα με λαβή χούφτας απλή. Η πάλα ήταν πολύ κυρτή σπάθα με σταυροειδή λαβή, το κυρίως επιθετικό όπλο στις μάχες σώμα με σώμα (γιουρούσια) και εφέρετο από τους αγωνιστές στη μέση τους ή στην ωμοπλάτη περασμένη με κορδόνια.
 Πολλές φορές τα γιαταγάνια και οι πάλες καθώς και οι θήκες τους ήταν περίτεχνα διακοσμημένες με ασήμι ή χρυσό. Τα όπλα συμπλήρωναν οι παλάσκες, θήκες που είχαν τα πυρομαχικά (βόλια) καθώς και διάφορα άλλα εξαρτήματα.
Τα παραπάνω όπλα, που έμοιαζαν μεταξύ τους αλλά δεν είχαν ενιαίο τύπο, χρησιμοποιήθηκαν από τα τακτικά σώματα, μέχρις όταν άρχισε η σταδιακή αντικατάστασή τους κατά τη διάρκεια του αγώνα από ευρωπαϊκά τυφέκια. Πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο στην προεπαναστατική περίοδο όσο και κατά την επανάσταση, είχαν αναπτυχθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα βιοτεχνίες και εργαστήρια παραγωγής όπλων με εισαγωγές μηχανισμών από την Ιταλία αλλά και άλλες Ευρωπαικές χώρες. Τροφοδότης των όπλων της επανάστασης με πυρομαχικά ήταν κυρίως οι μπαρουτόμυλοι των Αφών Σπηλιοτόπουυ στη Δημητσάνα, που ήταν ουσιαστικά η έδρα της πρώτης ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας.

Ανακεφαλαιώνοντας, ο οπλισμός των ατάκτων, ημιατάκτων αλλά και των τακτικών στρατευμάτων σε όλη τη διάρκεια της επανάστασης, αποτελούνταν αρχικά από καριοφίλια και πιστόλες που προέρχονταν από Τούρκους και Βαλκάνιους οπλοπουργούς και βιοτεχνίες, ενώ κάποιοι αγωνιστές έφεραν και ευρωπαϊκά όπλα.
Σταδιακά όμως το σκηνικό αυτό άλλαξε όταν άρχισαν να φθάνουν φορτία ευρωπαϊκών όπλων από τα φιλελληνικά κομιτάτα (επιτροπές) που είχαν ιδρυθεί στις χώρες της Ευρώπης και εργάζονταν για την ενίσχυση της επανάστασης, καθώς και από τα λάφυρα που κυρίευσαν οι επαναστατημένοι Έλληνες από τον τουρκικό στρατό, ο οποίος είχε τα ίδια όπλα που έχουμε ήδη αναφέρει.

Τέλος, ο πρώτος τακτικός στρατός της επανάστασης χρησιμοποίησε το τυφέκιο με λόγχη τύπου CHARLEVILLE, γαλλικής προελεύσεως, μοντέλο 1777, εμπροσθογεμές, με μηχανισμό πυρόλιθου και διαμέτρημα 17,53 χιλιοστά. Επίσης άρχισε να λειτουργεί από το Σεπτέμβριο του 1825 στο Ναύπλιο εργοστασιο επισκευής τυφεκίων και πυροβόλων και κατασκευής πυρομαχικών και βλημάτων πυροβολικου που υπό τη διοίκηση του Γάλλου συνταγματάρχη Αρνώ, ο οποίος έφερε από τη Γαλλία τα αναγκαία μηχανήματα και επιτελείο πυροτεχνουργών.

ΜΙΚΡΗ ΕΚΤΑΣΗ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΛΙΑΡΤΟ ΣΕ ΘΑΜΝΩΔΕΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗ ΦΩΤΟ




Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Συνάντηση στο Υπουργείο Πολιτισμού για το Δελφικό τοπίο







Σύσκεψη στο Υπουργείο Πολιτισμού σχετικά με τον ανακαθορισμό των ορίων των Ζωνών Α’ και των εσωτερικών ορίων Β’ του Δελφικού Τοπίου , θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012 στις 3.00μμ , στο Αμφιθέατρο του Υπουργείου Πολιτισμού.
Στα πλαίσια της σημαντικής προσπάθειας που γίνεται για την επίλυση του χρόνιου ζητήματος της θεσμοθέτησης του Δελφικού Τοπίου, ζητήθηκε και από την Βουλευτή , η οργανωμένη, στενή και ουσιαστική συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους Παραγωγικούς Φορείς της περιοχής, προκειμένου να ολοκληρωθούν άμεσα οι διαδικασίες που αφορούν:
 Τον ανακαθορισμό των ορίων των Ζωνών Α’ και Β’ του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών και του ευρύτερου Δελφικού Τοπίου ,
Η διαδικασία αυτή θα θέσει τις βάσεις για :
 Τον μετέπειτα καθορισμό των όρων δόμησης και των χρήσεων γης στην Β΄ Ζώνη προστασίας του Δελφικού Τοπίου.
Ειδικότερα, ο καθορισμός των ορίων της Ζώνης Β και ο ορισμός των όρων δόμησης και των χρήσεων γης επί αυτής της ζώνης , είναι δράση «προτεραιότητας» και θα δρομολογήσει τα επόμενα χρόνια την αναπτυξιακή δυναμική όχι μόνο του Δελφικού Τοπίου αλλά και ολόκληρου του Νομού Φωκίδας, ενώ ταυτόχρονα θα εξομαλυνθούν τα χρόνια προβλήματα και θα ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο γύρω από το ζήτημα αυτό.

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι στα χέρια της GATA


Τον Οκτώβριο του 2006 προκάλεσε σάλο η δημοσίευση έκθεσης από το περιοδικό Defense & Foreign Affairs Strategic Policy με το τίτλο «Τουρκία και PKK: Ετοιμασίες για τη Σύγκρουση» και περιελάμβανε στοιχεία για την χρήση απαγορευμένων χημικών όπλων εναντίων των Κούρδων ανταρτών του PKK, αποκάλυπτοντας δεδομένα για τα μυστικά προγράμματα παραγωγής όπλων της Τουρκίας. Σύμφωνα με τις εκείνες πληροφορίες «στη διάρκεια των ετών 1984 και 1985, Eλληνοκύπριοι και Eλληνες στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν κατά την εισβολή του 1974, κατέληξαν στα μυστικά βιοχημικά εργαστήρια του τουρκικού στρατού». Eκεί, τονίζει η έκθεση, «χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα». Tα βιοχημικά εργοστάσια ελέγχονται από την ηγεσία των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και υπάγονται στην περίφημη GATA. Στην έκθεση αναφέρεται ότι οι πληροφορίες για τις φρικτές δολοφονίες των Eλλήνων και Eλληνοκυπρίων αγνοουμένων δόθηκαν στον Θεόφιλο Γεωργιάδη από Kούρδους μαχητές που κατάφεραν να αποδράσουν από τις εγκαταστάσεις της τουρκικής Στρατιωτικής Iατρικής Aκαδημίας.

«Aυτοί οι Kούρδοι», τονίζεται χαρακτηριστικά, «ήταν αυτόπτες μάρτυρες των όσων συνέβαιναν στα βιοχημικά εργαστήρια στους Eλληνες και Eλληνοκύπριους αιχμαλώτους». Σημειώνεται ότι ο Θεόφιλος Γεωργιάδης εκτελέστηκε έξω από την κατοικία του στη Λευκωσία, αφού προηγουμένως, στις 12 και 13 Mαρτίου 1994, ενημέρωσε για τις αθλιότητες των Tούρκων τους συμμετέχοντες σε διεθνή διάσκεψη, στις Bρυξέλλες (βλ. Η δολοφονία του Θεόφιλου Γεωργιάδη από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες). 

Ελληνική Πολεμική Βιομηχανία: Πίθος των Δαναΐδων ή Πανάκεια?


Συνεχίζουμε τον δημόσιο διάλογο για το θέμα της Ελληνική αμυντικής βιομηχανίας με την αναδημοσίευση ενός άρθρου απο το μακρινό παρελθόν..Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην Πτήση τον Φεβρουάριο του 1992 δηλαδή πρίν απο 20 ολόκληρα χρόνια.Περιγράφει με γλαφυρό τρόπο όλες τις αδυναμίες της αμυντικής μας βιομηχανίας, τα στραβά και ανάποδα που την στοιχειώνουν μέχρι σήμερα.Γιατί πέρα απο την συγχώνευση των ΠΥΡΚΑΛ/ΕΒΟ την ανάθεση του μάνατζμεντ της ΕΛΒΟ στον όμιλο Μυτηληναίου, το αβέβαιο μέλλον της ναυπηγικής βιομηχανίας , την κατάργηση -ουσιαστικά- του ΚΕΑ και την...εξαφάνιση ορισμένων μικρών και ελπδοφόρων εταιριών, σε γενικές γραμμές βλέπουμε ότι δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα απο τότε..

"Χρειάστηκαν ουσιαστικά κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια για να δημιουργηθεί και να αποσυντεθεί στα εξ ών συνετέθη η Ελληνική Πολεμική Βιομηχανία.Πραγματικά ένα μοναδικό ρεκόρ στα παγκόσμια χρονικά. Τα μηνύματα γιά το μέλλον της, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κάθε μέρα, είναι ιδιαίτερα δυσοίωνα. Ουσιαστικά η φιλόδοξη προσπάθεια για τη δημιουργία ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας έχει μετατραπεί σε μια βιομηχανία δημιουργίας ελλειμμάτων.

Γιατί όμως οδηγηθήκαμε σ΄αυτήν την κατάσταση; Τί έφταιξε και αποτύχαμε και σ΄ αυτόν τον κρίσιμο τομέα;Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. H ανάγκη για τη δημιουργία πολεμικής βιομηχανίας εμφανίστηκε επιτακτική μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο. H τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έκρινε ότι θα έπρεπε να δημιουργηθεί μία βιομηχανική βάση που θα έδινε τη δυνατότητα παραγωγής και συντήρησης πολεμικού υλικού στην Ελλάδα. H στρατηγική αυτή δυνατότητα κρίθηκε ιδιαίτερα κρίσιμη εκείνη την εποχή, καθώς η Ελλάδα αντιμετώπιζε προβλήματα στις προμήθειες πολεμικού υλικού, ενώ το νέο υλικό που τελικά αγοράστηκε απαιτούσε αναβαθμισμένες δυνατότητες συντήρησης. Μέχρι τότε οι δυνατότητες της Ελλάδας σε παραγωγή πολεμικού υλικού περιοριζόταν στην ΠΥΡΚΑΛ του αείμνηστου Μποδοσάκη, που από τα τέλη του 19ου αιώνα αποτελούσε τον κύριο προμηθευτή πυρομαχικών των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων καισυνέδεσε την ύπαρξή της με δύσκολες στιγμές του έθνους.

Έτσι από το 1975 αποφασίστηκε η ίδρυση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας και το 1979 οι υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της είχαν ολοκληρωθεί στην Τανάγρα. Παράλληλα, το 1977 ιδρύθηκε η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων και οι πρώτες εγκαταστάσεις της στο Αίγιο είχαν σκοπό την παραγωγή φορητών όπλων. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 στις πολεμικές βιομηχανίες υπό κρατικό έλεγχο πέρασε και η Στάγιερ Ελλάς που είχε ήδη αρχίσει την παραγωγή στρατιωτικών οχημάτων και μετονομάστηκε σε Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ), ενώ αργότερα την τετράδα συμπλήρωσε και η ΠΥΡΚΑΛ. Το βασικό επιχείρημα των κρατικοποιήσεων υπήρξε ο στρατηγικός χαρακτήρας των επιχειρήσεων αυτών.Βέβαια στον αρχικό υπολογισμό δεν ελήφθησαν ποτέ υπόψη κριτήρια βιωσιμότητας των επενδύσεων που πραγματοποιήθηκαν, καθώς επικράτησε το δόγμα "πολεμική βιομηχανία με οποιοδήποτε κόστος". H νοοτροπία αυτή, σε συνδυασμό με την κρατικοποίηση και τη γραφειοκρατική μορφή που επιβλήθηκε με την κρατικοποίηση και το μη ορθολογικό καθεστώς που ίσχυσε στη διοίκηση των εταιριών, αλλά και γενικά στο στρατιωτικοβιομηχανικό χώρο με την έλλειψη στόχων και στρατηγικής, μπορεί να θεωρηθούν οι κύριοι υπεύθυνοι της κακοδαιμονίας της πολεμικής βιομηχανίας. Θα άξιζε όμως να εξετάζαμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.


EAB.
Από την αρχή της λειτουργίας της, η εταιρία αντιμετώπισε προβλήματα χρηματοοικονομικής διάρθρωσης, καθώς η δημιουργία της βασίστηκε σε δυσανάλογη σχέση ξένων προς ίδια κεφάλαια. Επιπλέον οι δανειοδοτήσεις είχαν γίνει σε δολάρια που
επιβάρυναν ακόμα περισσότερο τα αποτελέσματα. Παράλληλα το συγκεκριμένο συγκρότημα, γιά τα ελληνικά δεδομένα της εποχής, θα μπορούσε να θεωρηθεί υπερεπένδυση, που ούτως ή άλλως θα αντιμετώπιζε προβλήματα απόσβεσης του τεράστιου κόστους των εγκαταστάσεων. Ωστόσο η εταιρία είχε και προβλήματα
ξεκαθαρισμένων στόχων και στρατηγικής. H διοίκηση στα αρχικά στάδια είχε ανατεθεί στην αμερικανική εταιρία Λόκχηντ πουωστόσο της αφαιρέθηκε μετά το 1981, σύμφωνα με τη μόδα της εποχής και με το επιχείρημα του στρατηγικού χαρακτήρα της επιχείρησης και των τεραστίων κερδών που αποκόμιζε η αμερικανική εταιρία! Σύντομα η EAB άρχισε να επεκτείνεται τόσο από πλευράς επενδύσεων και εγκαταστάσεων όσο και ανθρώπινου δυναμικού. Τα κριτήρια ωστόσο που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν με βάση την ανταποδοτικότητα των επενδύσεων. Στον τομέα του ανθρώπινου δυναμικού ακολουθήθηκε και εδώ η τακτική του βολέματος των ημετέρων. Έτσι η αναλογία διοικητικών προς τεχνικούς υπαλλήλους έφτασε το 2 προς 1.!Ωστόσο η πολιτική αυτή είχε σαν συνέπεια να επιταχύνει τη φθορά της εταιρίας. Σήμερα η εταιρία έχει συσσωρεύσει ένα τεράστιο έλλειμμα που φτάνει τα 170 δισ. δρχ. πράγμα που την καθιστά ουσιαστικά υπό πτώχευση, αν δεν επέμβει δραστικά το ελληνικό δημόσιο και κεφαλαιοποιήσει μέρος του τεράστιου ελλείμματος. Τη διοίκηση της εταιρίας ασκεί επ'αμοιβή πάλι μια ομάδα της αμερικανικής εταιρίας Λόκχηντ, μετά από ειδική συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση. Στόχος είναι η κερδοφορία της εταιρίας μετά από τρία χρόνια. Μετά το διάστημα αυτό, μετοχές θα μεταβιβαστούν σε ιδιωτικές εταιρίες, που μπορεί να είναι και η Λόκχηντ που διατηρεί το δικαίωμα προτίμησης.

EBO.
H περίπτωση της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων είναι ίσως το πιό εντυπωσιακό παράδειγμα για το πού θα μπορούσε να φτάσει η πολεμική μας βιομηχανία και πού τελικά κατέληξε. Με αρχικό σκοπό την κατασκευή φορητού οπλισμού με μηχανήματα που αποκτήθηκαν από τη γερμανική βοήθεια, σύντομα, χάρη και στο ιδιαίτερα δραστήριο μάνατζμεντ των κ.κ. Κόκκινου και Αρσένη και την ευελιξία που εξασφάλιζε η καλή οικονομική διάρθρωση και η ύπαρξη παραγωγικής βάσης και εσόδων από την πώληση του φορητού οπλισμού, η εταιρία έθεσε μερικούς φιλόδοξους στόχους κι άρχισε να τους υλοποιεί. Αποφασίστηκε η ανάπτυξη και κατασκευή ενός ολοκληρωμένου αντιαεροπορικού συστήματος, του ARTEMIS-30, και άρχισε μιά σειρά νέων επενδύσεων. Αργότερα εξαγοράστηκε η μικρή αλλά δυναμική εταιρία Γενική Μηχανική,που κατασκεύαζε εξωτερικές απορριπτόμενες δεξαμενές γιά αεροσκάφη και στη συνέχεια παραχωρήθηκαν στην EBO οι εγκαταστάσεις παραγωγής πυρομαχικών της ΠΥΡΚΑΛ στο Λαύριο που επίσης επεκτάθηκαν και προστέθηκαν νέες μονάδες (νέο γομωτήριο, εργοστάσιο παρασκευής TNT κ.λπ.). Παράλληλα με τις εξελίξεις αυτές, η εταιρία δημιούργησε ένα ιδιαίτερα δραστήριο τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης που σε συνεργασία με ξένες εταιρίες και ένα αποτελεσματικό τμήμα μάρκετινγκ, παρουσίασε μιά σειρά από νέα προϊόντα στη διεθνή αγορά. Ωστόσο έγιναν και λάθη. Δεν ήταν όμως καθοριστικά γιά το μέλλον της εταιρίας. Οι λόγοι της προβληματικοποίησής της ήταν εξωγενείς και ήταν πολιτικοί, προσωπικοί αλλά και ανταγωνιστικοί από χώρους που δεν επιθυμούσαν την ανάπτυξη εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας για ευνόητους λόγους. H πτώση της εταιρίας άρχισε μετά την αποπομπή του προέδρου της B. Αρσένη το 1986. Ακολούθησαν μιά σειρά από παρενέργειες και διάφορα διοικητικά σχήματα που δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την κατάρρευσή της. Το αγκάθι στην πορεία της, υπήρξε η αδυναμία ολοκλήρωσης του αντιαεροπορικού συστήματος ARTEMIS-30 και η αδυναμία είσπραξης ποσών από συμβάσεις με το Ιράκ. Ωστόσο με τους κατάλληλους χειρισμούς και τα δύο αυτά γεγονότα, θα μπορούσαν να μην αποβούν μοιραία για το μέλλον της εταιρίας. Σήμερα η εταιρία έχει συσσωρεύσει ένα μεγάλο έλλειμμα, ενώ πρόσφατα αναγκάστηκε να απωλήσει 756 εργάτες, γεγονός που δημιούργησε μιά σειρά από κινητοποιήσεις,
μερικές από τις οποίες απέκτησαν γραφικό χαρακτήρα (αποκλεισμός εθνικών οδών, ARTEMIS-30 στο δρόμο κ.λπ.). Το τελευταίο σενάριο για την τύχη της εταιρίας αναφέρεται στην συγχώνευση της με την ΠΥΡΚΑΛ.

ΠΥΡΚΑΛ.
H εταιρία είχε αποκτήσει πείρα και ικανοποιητική τεχνογνωσία στην παραγωγή συμβατικών πυρομαχικών. Στα τελευταία χρόνια όμως της διεύθυνσης Μποδοσάκη, είχαν εμφανιστεί προβλήματα κόπωσης και απορρόφησης νέας τεχνολογίας. Το πρόβλημα είχε αρχίσει να αντιμετωπίζεται με την είσοδο νέας τεχνολογίας, μηχανημάτων και μεθόδων παραγωγής λίγο πριν το πέρασμα της εταιρίας στο δημόσιο. Δυστυχώς η προσπάθεια αυτή δεν συνεχίστηκε και η ζωτικότητα του δημοσίου εξαντλήθηκε στην εφαρμογή του πειράματος της "κοινωνικοποίησης" στην ΠΥΡΚΑΛ. Τα αποτελέσματα υπήρξαν τραγικά και η παραγωγή και η παραγωγικότητα έφτασαν στο ναδίρ. Τελικά η εταιρία περιήλθε σε τραγική κατάσταση και από ένα σημείο και μετά χρησιμοποιούσε τα ποσά που προορίζονταν για την αγορά πρώτων υλών για την πληρωμή των μισθών των εργαζομένων. Όπως ήταν φυσικό σύντομα διεφάνη το αδιέξοδο της πρακτικής αυτής. Ωστόσοπαρόλο το δυσμενές περιβάλλον, μιά ομάδα ανθρώπων είχε το κουράγιο να αναπτύξει μιά σειρά από νέα μοναδικά προϊόντα (βομβιδοφόρα) που ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν. Σήμερα η εταιρία βρίσκεται ουσιαστικά υπό πτώχευση, με υπεράριθμο προσωπικό, απαρχαιωμένες γραμμές παραγωγής και αδυναμία κάλυψης των αναγκών του Ελληνικού Στρατού σε πυρομαχικά.


ΕΛΒΟ. 
H εταιρία δημιουργήθηκε από την αυστριακή Στάγιερ στη βιομηχανική περιοχή Σίνδου της Θεσσαλονίκης το 1972. Το αρχικό αντικείμενό της αφορούσε την παραγωγή γεωργικών ελκυστήρων για τις ανάγκες της αναπτυσσόμενης ελληνικής γεωργίας. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 η παραγωγή επεκτάθηκε και σε στρατιωτικά οχήματα, ενώ αργότερα προστέθηκε και η ικανότητα παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού. Και στην περίπτωση αυτή το ελληνικό δημόσιο ανέλαβε τον έλεγχο της εταιρίας. H εταιρία παρήγαγε μιά σειρά από φορτηγά για τις ανάγκες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ υπό εξέλιξη βρίσκεται ένα πρόγραμμα παραγωγής οχημάτων τζιπ 240D καθώς και 340 τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης. H εταιρία διαθέτει σύγχρονο μηχανολογικό εξοπλισμό και αποτελεί τη λιγότερο προβληματική
από τις κρατικές πολεμικές βιομηχανίες. Ωστόσο πρόσφατα εμφανίστηκαν προβλήματα στην τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων στην παράδοση των τζιπ στον Ελληνικό Στρατό.

H ¨υπόλοιπη¨ πολεμική βιομηχανία
Τα παραπάνω καλύπτουν τη βασική τετράδα των εταιριών πολεμικής βιομηχανίας, που θα έπρεπε να αποτελέσουν τη "λοκομοτίβα" προώθησης γενικότερα της πολεμικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, δημιουργώντας μιά σειρά από δορυφορικές βιομηχανίες και
υποκατασκευαστές. Στην πραγματικότητα η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και το προτιμησιακό καθεστώς που ίσχυσε υπέρ των εταιριών αυτών, υπήρξε τροχοπέδη για την ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας και είχε σαν αποτέλεσμα την αποθάρρυνση ιδιωτικών εταιριών που θα μπορούσαν να συμπληρώσουν τις δυνατότητες σ' αυτόν τον τομέα. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα. Κάθε φορά που ένας διαγωνισμός προσκαλούσε Έλληνες κατασκευαστές, οι μεγάλες εταιρίες της "τετράδας", υπό το πνεύμα της νοοτροπίας "όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω", έπαιρναν μέρος στο διαγωνισμό με τιμές κάτω του κόστους. Όπως ήταν φυσικό κέρδιζαν το διαγωνισμό, που στη συνέχεια μετατρεπόταν σε ένα νέο "γιοφύρι της 'ρτας". Προεξάρχουσα σ'αυτήν την πρακτική υπήρξε η EAB. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σύστημα ελέγχου πυρός πυροβολικού _ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ_ που αναπτύχθηκε από το ΚΕΕΘΑ και η κατασκευή του ανατέθηκε στην EAB το 1982. Μετά από δέκα (10) χρόνια η EAB θα αρχίσει να
παραδίδει ένα σύστημα που βασίζεται σε οκτάμπιτο (8 bits) μικροεπεξεργαστή 8082 στον ελληνικό στρατό, τη στιγμή που στην αγορά κυκλοφορούν τριανταδυάμπιτοι (32 bits) μικροεπεξεργαστές και η χρησιμοποίηση υπολογιστών με μικροεπεξεργαστές 80236 και 80326 από μαθητές και φοιτητές αποτελεί καθημερινή πρακτική! Παρόμοια υπήρξε και η τύχη του ελληνικού RPV, που η EAB δεν κατάφερε να ολοκληρώσει σε βαθμό που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μεγάλους αριθμούς από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Όσο για το κύριο αντικείμενο της εταιρίας, που είναιη συντήρηση αεροσκαφών της Π.Α, οι καθυστερήσεις στην παράδοση αποτελούν τον κανόνα. Τα παραπάνω δίνουν και μια διαφορετική διάσταση στις πρόσφατες αιτιάσεις των εργαζομένων στην επιχείρηση, αλλά και ορισμένων βουλευτών που υπέβαλαν επερώτηση με θέμα το χάσιμο μιάς παραγγελίας για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών A-7E που η Πολεμική Αεροπορία θα παραλάβει από τις ΗΠΑ και την οποία ανέθεσε στα εργοστάσια του Αμερικανικού Ναυτικού. O παράγοντας χρόνος σε τέτοιου είδους εργασίες αποτελεί την πιό καθοριστική παράμετρο. Κατά τα άλλα είναι σίγουρο ότι η EAB θα μπορούσε να εκσυγχρονίσει τα αεροσκάφη. Το ερώτημα είναι πότε θα ήταν επιχειρησιακά έτοιμα για να χρησιμοποιηθούν από την Πολεμική Αεροπορία στις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε.

Το παράδειγμα υπήρξε ενδεικτικό και δεν αφορά μόνο την EAB, καθώς παρόμοια φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και σε όλη την "αγία τετράδα" της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας. Ωστόσο ο κατάλογος των πολεμικών βιομηχανιών δεν εξαντλείται εδώ.
Παρά το αρνητικό περιβάλλον, μερικές ιδιωτικές εταιρίες που δυστυχώς μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, κατάφεραν να επιβιώσουν και να αναπτύξουν αμυντική τεχνολογία. Σ' αυτές περιλαμβάνονται η ΕΛΦΟΝ που κατασκευάζει υποσυλλογές
εκσυγχρονισμού των αντιαεροπορικών πυραύλων HAWK, η ECON-OPTICS που κατασκευάζει διόπτρες νυκτερινής όρασης και υποσυλλογές εκσυγχρονισμού αρμάτων, η OLYMPIC TOOL που κατασκευάζει ανταλλακτικά αρμάτων και το μηχανουργικό κομμάτι της κεφαλής του πυραύλου αέρος-αέρος Ματρά Μάτζικ που επίσης συναρμολογεί στις εγκαταστάσεις της και η εταιρία ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΠΡΟΗΓΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ που κατασκευάζει ανταλλακτικά αεροσκαφών, καλάθους ρουκετών και αναπτύσσει ένα RPV και ένα αντιαεροπορικό σύστημα που βασίζεται στους πυραύλους
αέρος-αέρος Σαϊντγουάιντερ.

Στις εταιρίες αυτές περιλαμβάνεται αναμφίβολα και η ΑΛΦΑ ABE που περιήλθε κάποια στιγμή στην ιδιοκτησία της ETBA. H εταιρία ανέπτυξε και κατασκεύασε χρονικούς και κρουστικούς ηλεκτρονικούς πυροσωλήνες, ενώ λίγο πριν την αποχώρηση βασικών
στελεχών της, βρισκόταν στα τελευταία στάδια της ανάπτυξης πυροσωλήνων προσέγγισης. Όμως στις πολεμικές βιομηχανίες δεν περιλαμβάνονται μόνο όσες
ασχολούνται αποκλειστικά μ' αυτό το αντικείμενο. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα ναυπηγεία, που ωστόσο οι ικανότητές τους σε ναυπηγήσεις δεν αξιοποιήθηκαν στο βαθμό που έπρεπε. Αν κάτι τέτοιο γινόταν έγκαιρα, με αλλαγή του μίγματος κατασκευών
και επισκευών υπέρ των στρατιωτικών εφαρμογών, ίσως τα ναυπηγεία να μην αντιμετώπιζαν αυτήν τη στιγμή πρόβλημα επιβίωσης. H πρώτη σοβαρή προσπάθεια έγινε με την ανάθεση κατασκευής 6 πυραυλακάτων Κομπατάντ III στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ η παράδοση των οποίων ολοκληρώθηκε το 1980. Παρ' όλο το γεγονός ότι τα ναυπηγεία ολοκλήρωσαν τη ναυπήγηση χωρίς κανένα πρόβλημα και εντός των προθεσμιών, το πρόγραμμα αυτό δεν συνεχίστηκε, αν και το Πολεμικό μας Ναυτικό είχε ανάγκη από τέτοια σκάφη που χαίρουν μεγάλης εκτίμησης στους κόλπους του. Μετά από μιά μεγάλη περίοδο αδράνειας,ανατέθηκε στα ναυπηγεία η κατασκευή των περιπολικών OSPREY-55,ενώ στη συνέχεια, σε συνεργασία με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ανέπτυξαν ένα νέο τύπο περιπολικού. Το μεγάλο συμβόλαιο ήρθε το 1988 και αφορούσε τη ναυπήγηση των τριών φρεγατών MEKO-200HN. Αντίστοιχα ταΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ μετά από μερικές στοιχειώδεις κατασκευές γιά το ναυτικό (φορτηγίδες, μικράπετρελαιοφόρα), ανέλαβαν να κατασκευάσουν πέντε σύγχρονα αρματαγωγά το 1986. Σήμερα τα αρματαγωγά βρίσκονται σε διάφορα στάδια κατασκευής, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό ελπίζει να παραλάβει το πρώτο μέσα στο1992! Για τα υπόλοιπα το μέλλον παραμένει αβέβαιο καθώς τα ναυπηγεία, ενώ έχουν εξοφληθεί, δεν διαθέτουν χρήματα για να συνεχίσουν την κατασκευή.

Στο πλέγμα της πολεμικής βιομηχανίας όμως περιλαμβάνονται και τα στρατιωτικά εργοστάσια. Μερικά από αυτά αποτελούν πρότυπα συγκροτήματα όπως στην περίπτωση του εργοστασίου ανακατασκευής αρμάτων 304 ΠΕΒ που αποτελεί πολύτιμη μονάδα γιά τον ΕλληνικόΣτρατό. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για το 202 Κρατικό Εργοστάσιο Αεροσκαφών, που ωστόσο τα τελευταία χρόνια αποδυναμώθηκε από προσωπικό και ταλαιπωρήθηκε από μιά σειρά παλινωδιών που αφορούσαν τον εκσυγχρονισμό του, που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.

Είχε επιτυχίες η πολεμική βιομηχανία;
Το κριτήριο που δικαιώνει μιά προσπάθεια είναι φυσικά το αποτέλεσμα. Και η προσπάθεια ανάπτυξης της Πολεμικής Βιομηχανίας παρά το στρεβλό τρόπο με τον οποίο επιχειρήθηκε,είχε και πολύ σημαντικές επιτυχίες που δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκαν όσο έπρεπε. Θα προσπαθήσουμε παρακάτω να τις απαριθμίσουμε:
  • Ανακατασκευή και εκσυγχρονισμός αρμάτων M-48. Εκτός από το 304 ΠΕΒ μια σειρά από ελληνικές βιομηχανίες πήρε μέρος στο πρόγραμμα αυτό που είχε σαν αποτέλεσμα τη μετατροπή πάνω από 500 αρμάτων σε A3 και A5. Όλες οι υποσυλλογές εκσυγχρονισμού κατασκευάζονται στην Ελλάδα.
  • Μετατροπή και εκσυγχρονισμός των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού M-113 σε A1 και A3.
  • Ανάπτυξη και κατασκευή από το μηδέν του χρονικού ηλεκτρονικού πυροσωλήνα από την εταιρία ΑΛΦΑ. Οι προσπάθειες της ομάδας ανάπτυξης της εταιρίας, δημιούργησαν ένα πρωτοποριακό προϊόν που δεν αξιοποιήθηκε παρά μόνο κατά το ελάχιστο από τον Ελληνικό Στρατό αλλά και από την εταιρία.Προϊόντα ανάλογα του πυροσωλήνα της ΑΛΦΑ μόλις τώρα κάνουν την εμφάνιση τους στη διεθνή αγορά. Παράλληλα έμεινε στο στάδιο της ανάπτυξης ο πυροσωλήνας προσέγγισης για το πυροβολικό που τόσο έχει ανάγκη ο ελληνικός στρατός.
  • Ανάπτυξη και κατασκευή βομβιδοφόρων βλημάτων γιά όλμους των 4,2 και γιά πυροβόλα των 105 και 155mm από την ΠΥΡΚΑΛ. Και πάλι η ελληνική εταιρία διέθετε ένα μοναδικό προϊόν που δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει. Οι παραγγελίες του Ελληνικού Στρατού παρέμειναν χαμηλές.
  • Ανάπτυξη και κατασκευή οβίδων εκτεταμένου βεληνεκούς των 155mm με ειδικά προωθητικά από την EBO.
  • Ανάπτυξη και κατασκευή όλμων των 81 και 120mm από την EBO.
  • Ανάπτυξη του αντιαρματικού συστήματος μιάς χρήσης ARIS IV, από την EBO.
  • Κατασκευή στην Ελλάδα του τεθωρακισμένου οχήματος μάχης Λεωνίδας II από την ΕΛΒΟ.
  • Ανάπτυξη και κατασκευή περιπολικών ανοικτής θάλασσας για το Π.Ν. από τα Ελληνικά Ναυπηγεία και το ΕΜΠ.
Τα παραπάνω αποτελούν μόνο μιά ενδεικτική σειρά από προϊόντα που αν είχαν αξιοποιηθεί με τον κατάλληλο τρόπο θα ήταν ικανά να απογειώσουν την πολεμική βιομηχανία. Ωστόσο ένας ψύχραιμος παρατηρητής θα μπορούσε να διαπιστώσει και στοιχεία επιτυχίας σε φαινομενικά αποτυχημένα προγράμματα. Ένα τέτοιο αποτελεί και το ARTEMIS-30 που η αδυναμία ολοκλήρωσης του τόσο έχει επικριθεί από τον Τύπο. Ίσως η αρχική ιδέα και η σύλληψη του συστήματος να ήταν ιδιαίτερα φιλόδοξη γιά τα ελληνικά δεδομένα. H ομάδα ανάπτυξης του συστήματος είχε επιλέξει κατά γενική ομολογία, τα καλύτερα υποσυστήματα της διεθνούς αγοράς που ωστόσο δεν μπόρεσε να
ολοκληρώσει σε ένα σύστημα. Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ανάλογες αποτυχίες ξένων εταιριών στην ολοκλήρωση συγκεκριμένων προγραμμάτων. Το πιό σχετικό παράδειγμα αποτελεί η αδυναμία ολοκλήρωσης του αυτοκινούμενου αντιαεροπορικού
συστήματος DIVAD για τον αμερικανικό στρατό, που χρησιμοποιούσε το σκάφος του M-48A5, το ραντάρ APG-66 του F-16A, και τα πυροβόλα Bofors των 40mm. Μετά από
επανειλημμένες δοκιμές, στις οποίες μάλιστα εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι ο αμερικανικός στρατός προσπάθησε να εξαπατήσει την επιτροπή του Κογκρέσου για τη συνέχιση του προγράμματος, το σύστημα εγκαταλείφθηκε μαζί με τα 600 εκατ.
δολάρια που μέχρι τότε είχαν δαπανηθεί γιά την ανάπτυξή του. Στην περίπτωση του ARTEMIS-30 η ελληνική πλευρά νομίζουμε ότι δεν έχει την πολυτέλεια εγκατάλειψης του προγράμματος. Για τα ελληνικά μέτρα, το κέρδος μέχρι τώρα υπήρξε η ικανότητα
κατασκευής ενός πολύπλοκου συστήματος, όπως είναι η μονάδα πυρός πυροβόλου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτόνομα. Υπ΄αυτό το πρίσμα θεωρούμε ότι η απόφαση γιά συνέχιση του προγράμματος, έστω και συρρικνωμένου, με την ανάπτυξη του πυρομαχικού μάχης υπήρξε ορθή.

Ποιό μέλλον για την Πολεμική Βιομηχανία;

Τα παραπάνω συνθέτουν μιά απογραφή της κατάστασης που σήμερα επικρατεί στην πολεμική βιομηχανία και που σίγουρα κάθε άλλο παρά ρόδινη μπορεί να χαρακτηριστεί. Ωστόσο αυτό που πρέπει να απασχολεί όλους είναι το μέλλον της πολεμικής βιομηχανίας, που γιά να εξασφαλισθεί απαιτεί μιά σειρά από προϋποθέσεις:
  1. Μακροχρόνιο σχεδιασμό και στρατηγική με σαφείς στόχους. Τί θέλουμε από την πολεμική βιομηχανία, γιατί και πότε. Στον τομέα αυτό θα πρέπει να παραδειγματιστούμε από τους γείτονες Τούρκους.
  2. Εξυγίανση του συστήματος διαγωνισμών, προμηθειών και συνεργασίας μεταξύ της εγχώριας βιομηχανίας και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. H ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας αποτελείται από μία αλυσίδα που ο κάθε της κρίκος πρέπει να συνεργάζεται άψογα με τους υπόλοιπους. Στην αντίθετη περίπτωση το όλο οικοδόμημα καταρρέει.
  3. Προσπάθεια ορθολογικοποίησης της λειτουργίας και των στόχων της ομάδας των τεσσάρων βασικών πολεμικών βιομηχανιών. Εγκατάλειψη της πρακτικής τοποθέτησης πολιτικών προσώπων στο διοικητικό συμβούλιό τους και αντικατάστασή τους μετεχνοκράτες.
  • Στην περίπτωση της EAB θα πρέπει να επιδιωχθεί μιά νέα αρχή που να βασίζεται στη διεθνή πρακτική. Το βάρος να δοθεί στον τομέα της συντήρησης που θα αποτελέσει τη βάση γι'ανάπτυξη που θα οδηγήσει αργότερα την εταιρία στον τομέα εκσυγχρονισμών αεροσκαφών και σε τρίτη φάση σε κατασκευές, κατά προτίμηση μέσα από τη συμμετοχή σε προγράμματα συμπαραγωγής.
  • Τα σχέδια για συγχώνευση των EBO και ΠΥΡΚΑΛ βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο η νέα εταιρία που θα προκύψει, θα πρέπει να διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος και να εκπονήσει ένα σαφές και εφαρμόσιμο πλάνο που θα πρέπει να υλοποιήσει.
  • Διατήρηση της ικανότητας κατασκευής στρατιωτικών οχημάτων από την ΕΛΒΟ, ανεξάρτητα από το μελλοντικό ιδιοκτησιακό καθεστώς της.
4) Ενθάρρυνση των ιδιωτικών εταιριών που ασχολούνται με την άμυνα. Στρατηγική δυνατότητα δεν σημαίνει απαραίτητα ελεγχόμενη και από το κράτος. Κάθε εντός της ελληνικής επικράτειας δυνατότητα, τίθεται στη διάθεση του κράτους σε περίπτωση ανάγκης.
5) Αλλαγή του ρόλου της Υπηρεσίας Πολεμικής Βιομηχανίας (ΥΠΟΒΙ) με την αύξηση του προσωπικού και την προσπάθεια μετατροπής της σε μοχλό ανάπτυξης της βιομηχανίας, παρά σε ένα στείρο γραφειοκρατικό μηχανισμό με μόνο αντικείμενο τους
ελέγχους γιά το ποσοστό προστιθέμενης αξίας.
6) Συμμετοχή σε κοινά προγράμματα ανάπτυξης οπλικών συστημάτων και σε συμπαραγωγές. Στο μόνο τέτοιο πρόγραμμα που μετέχει προς στιγμήν η Ελλάδα είναι το πρόγραμμα του ευρωπαϊκού STINGER. Επιπλέον μετέχει σαν απλός παρατηρητής στο πρόγραμμα TRIGAT MR που θα αποτελέσει το μελλοντικό ευρωπαϊκό
αντιαρματικό πύραυλο μέσου βεληνεκούς.
7) Αναβάθμιση των ερευνητικών κέντρων που υπάγονται στο υπουργείο Εθνικής 'μυνας και η εξασφάλιση σχετικής αυτονομίας και ευελιξίας που θα τους επιτρέπουν να συνεργάζονται με τη βιομηχανία. Είναι χαρακτηριστική εδώ η περίπτωση του
επισμηναγού K. Χατζηαναστασίου που πέρασε από στρατοδικείο γιατί προσπάθησε να υλοποιήσει σε συνεργασία με τη βιομηχανία, τη βόμβα λέιζερ που είχε αναπτυχθεί στο KETA.
8) Αναβάθμιση των στρατιωτικών εργοστασίων εν όψει και των αυξημένων αναγκών που προκύπτουν από την είσοδο νέου υλικού σε υπηρεσία.